Paul Julius Gottlieb Nipkow, urodzony 22 sierpnia 1860 roku w Lęborku, a zmarły 24 sierpnia 1940 roku w Berlinie, był niezwykle utalentowanym niemieckim fizykiem oraz inżynierem. Jego najważniejszym osiągnięciem jest wynalezienie tak zwanego tarczy Nipkowa, kluczowego urządzenia, które pozwoliło na mechaniczne wybieranie obrazu w telewizji.
To innowacyjne urządzenie stało się podstawowym elementem pierwszych telewizorów oraz kamer telewizyjnych, przyczyniając się do rozwoju telewizji mechanicznej. Dzięki pracy Nipkowa, możliwe stało się skonstruowanie tego, co dzisiaj definiujemy jako współczesną telewizję.
Życiorys
Paul Nipkow pochodził z znanej rodziny Nipkow, osadzonej w Lęborku, której członkowie specjalizowali się w różnych zawodach, takich jak przedsiębiorcy, szewcy, piekarze oraz piwowarzy. Jego ojcem był Friedrich Wilhelm Nipkow, który zmarł w 1882 roku, natomiast matka, Therese Auguste Nipkow z domu Magdaliński, odeszła w 1919 roku. Wczesne lata życia spędził w dawnej kamienicy przy ulicy Młynarskiej 14, która już nie istnieje. Swoją edukację rozpoczął w szkole podstawowej, a następnie uczęszczał do męskiej Obywatelskiej Szkoły, obecnie znanej z nazwy ul. Reja, oraz progimnazjum przy ulicy Kossaka, które ukończył w 1879 roku.
Kolejnym krokiem w jego edukacji było gimnazjum w Wejherowie, gdzie już zaczął rozwijać prace nad tzw. elektrycznym teleskopem. Po tym okresie, Nipkow podjął studia na Uniwersytecie Fryderyka Wilhelma w Berlinie, gdzie kontynuował prace nad urządzeniem mającym na celu przesyłanie obrazu na odległość. Nawet gdy pracował jako inżynier w zakładach sygnalizacji kolejowej, nie zaniedbywał swoich badań. W wyniku swojego zaangażowania, zdobył szereg opatentowanych wynalazków, wśród których najsłynniejszym była tarcza, później nazwana tarczą Nipkowa.
To innowacyjne urządzenie miało kluczowe znaczenie, ponieważ umożliwiało analizę oraz syntezę obrazu, co oznaczało przetwarzanie obrazu na impulsy elektryczne i odwrotnie, stając się fundamentem dla późniejszego wynalezienia telewizora. Wynalazek ten został zgłoszony do niemieckiego urzędu patentowego w styczniu 1884 roku. Co ciekawe, do 1938 roku Nipkow był jedynym właścicielem wynalazku dotyczącego technologii przesyłania obrazu na odległość, chociaż patent ten nigdy nie został wówczas skomercjalizowany.
Dopiero w wyniku prac eksperymentalnych Johna Bairda, który zastosował wynalazek Nipkowa, powstał w 1924 roku pierwszy prototyp telewizyjnego odbiornika. Warto zaznaczyć, że telewizja uruchomiona w III Rzeszy w 1935 roku została nazwana imieniem Nipkowa, mimo że w jej przypadku wykorzystywano zupełnie inne technologie niż te, które on sam opracował. III Rzesza starała się za wszelką cenę przedstawić ten wynalazek jako czysto niemiecki, podkreślając jego znaczenie w historii komunikacji wizualnej.
Przypisy
- Bartosz T. Wieliński. Telewizja III Rzeszy. „Ale Historia”. 04.04.2016 r., s. 7–9. Agora SA.
Pozostali ludzie w kategorii "Inne":
Roman Nowosielski | Artur Dębczak | Edmund Pietrzak | Friedrich August HoeneOceń: Paul Nipkow