Anna Fotyga

Polityka i administracja

Anna Elżbieta Fotyga, z domu Kawecka, to osoba o bogatym dorobku politycznym i zawodowym, urodzona 12 stycznia 1957 roku w Lęborku. Jest nie tylko polską polityk, ale również ekonomistką, co sprawia, że jej opinie i działania mają znaczący wpływ na kształtowanie polityki w kraju.

W swojej karierze publicznej Fotyga pełniła wiele znaczących funkcji. W latach 2002–2004 była wiceprezydentem Gdańska, a następnie w latach 2005–2006 objęła stanowisko sekretarza stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. W latach 2006–2007 przewodniczyła Komitetowi Integracji Europejskiej oraz była ministrem spraw zagranicznych. Jej praca w rządzie nie zakończyła się jednak na tym – w latach 2007–2008 była szefem Kancelarii Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego.

Fotyga była również posłanką na Sejm VII kadencji w latach 2011–2014 oraz skutecznie reprezentowała Polskę w Parlamencie Europejskim, gdzie pełniła funkcję posłanki w trzech kadencjach: VI, VIII i IX (2004–2005 i 2014–2024).

Życiorys

Wykształcenie

Anna Fotyga, absolwentka III Liceum Ogólnokształcącego im. Bohaterów Westerplatte w Gdańsku, zdobyła swoją maturę w 1976 roku. Pięć lat później, w 1981, uzyskała dyplom w zakresie handlu zagranicznego na Uniwersytecie Gdańskim.

Działalność zawodowa i polityczna

Po ukończeniu studiów, w 1981, Anna Fotyga podjęła pracę w dziale zagranicznym Krajowej Komisji Porozumiewawczej NSZZ „Solidarność”. W okresie 1987–1989 zasiadała w zarządzie spółki „Modem”. W latach 1989–1991 kierowała Biurem Spraw Zagranicznych w Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, współpracując blisko z ówczesnym wiceprzewodniczącym Związku, Lechem Kaczyńskim.

Między 1992 a 1994 rokiem była pracownikiem przedsiębiorstwa wydawniczego „Przekaz”. W następnych latach pełniła rolę eksperta w Międzynarodowej Organizacji Pracy oraz doradcy w projektach realizowanych przez Bank Światowy. W latach 1998–2002 zasiadała wiceprzewodniczącą rady nadzorczej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

Od 1999 do 2001 roku działała jako doradczyni prezesa Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń Zdrowotnych w zakresie integracji europejskiej. W 2000 roku została doradcą prezesa Rady Ministrów ds. międzynarodowych w rządzie Jerzego Buzka. W 2001 objęła stanowisko dyrektora Departamentu Spraw Zagranicznych Kancelarii Prezesa Rady Ministrów.

W listopadzie 2002 roku została powołana na zastępczynię prezydenta Gdańska, odpowiedzialną za politykę gospodarczą miasta oraz pozyskiwanie funduszy unijnych. W styczniu 2004 zrezygnowała z tej funkcji, formułując oskarżenia o nepotyzm i korupcję wobec prezydenta miasta, Pawła Adamowicza, oraz jego współpracowników.

W 2004 roku brała udział w wyborach do Parlamentu Europejskiego z listy Prawa i Sprawiedliwości, zdobywając mandat poselski z wynikiem 25 994 głosów, który sprawowała do 22 listopada 2005 roku. Następnie, po dniu, w którym objęła posadę sekretarza stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, prezydent Lech Kaczyński powierzył jej w maju 2006 roku funkcję ministra spraw zagranicznych. Była pierwszą kobietą zajmującą to stanowisko.

Utrzymała je także w rządzie Jarosława Kaczyńskiego, pełniąc także obowiązki przewodniczącej Komitetu Integracji Europejskiej. Od września 2006 do maja 2010 zasiadała w Radzie Bezpieczeństwa Narodowego.

W lipcu 2007 roku, w wyniku wniosku Platformy Obywatelskiej o wotum nieufności wobec ministrów, została odwołana jakkolwiek walczyła o utrzymanie swoich funkcji. Ostatecznie pełniła obowiązki ministra do 16 listopada 2007 roku.

29 listopada 2007 Lech Kaczyński mianował ją szefem Kancelarii Prezydenta RP, w której to roli z sukcesem działała do 20 sierpnia 2008 roku. W latach 2009–2010 kierowała misją Międzynarodowej Organizacji Pracy w Tbilisi. Pod koniec sierpnia 2010 roku podała się do dymisji.

Uczestniczyła w wyborach parlamentarnych w 2011 roku jako kandydatka Prawa i Sprawiedliwości, zdobywając mandat poselski z wynikiem 24 662 głosów. W 2014 roku z powodzeniem ubiegała się o miejsce w Parlamencie Europejskim, zdobywając 56 677 głosów. W tym samym roku została przewodniczącą parlamentarnej Podkomisji Bezpieczeństwa i Obrony (SEDE). W 2019 roku ponownie zasiadała w Parlamencie Europejskim, zdobywając 160 517 głosów.

W marcu 2020 roku weszła do grupy dziesięciu ekspertów powołanej przez sekretarza generalnego NATO, Jensa Stoltenberga, mającej na celu reformę Sojuszu Północnoatlantyckiego. Jednak w 2024 roku nie udało jej się uzyskać reelekcji na kolejną kadencję.

Wyniki w wyborach ogólnopolskich

Wyniki wyborcze Anny Fotygi w różnych kadencjach stanowią istotny element jej kariery politycznej. Szczegółowe dane przedstawiają osiągnięcia w kolejnych wyborach, zarówno do Parlamentu Europejskiego, jak i do Sejmu, wskazując na stopień poparcia, jakim cieszyła się wśród wyborców.

Rok wyborówNazwa Komitetu WyborczegoTyp organuOkręg wyborczyRezultat
2004_Prawo i SprawiedliwośćParlament Europejski VI kadencjinr 125 994 (6,39%)
2011Sejm VII kadencjinr 2524 662 (5,94%)
2014Parlament Europejski VIII kadencjinr 156 677 (11,99%)
2019Parlament Europejski IX kadencji160 517 (19,40%)
2024Parlament Europejski X kadencji57 647 (7,75%)

Odznaczenia

Anna Fotyga została uhonorowana licznymi odznaczeniami, które podkreślają jej wkład w politykę i relacje międzynarodowe.

  • Krzyż Komandorski Orderu „Za Zasługi dla Litwy” (Litwa, 2009),
  • Order „Za zasługi” III klasy (Ukraina, 2022).

Przypisy

  1. a b Serwis PKW – Wybory 2024. [dostęp 10.06.2024 r.]
  2. Wołodymyr Zełenski nadał odznaczenia państwowe przedstawicielom polskich władz i dziennikarzom. tvn24.pl, 12.11.2022 r. [dostęp 12.11.2022 r.]
  3. Europosłanka z PiS w grupie ekspertów, którzy będą pracować nad reformą NATO. tvp.info, 31.03.2020 r. [dostęp 01.04.2020 r.]
  4. Marcin Kapela: Anna Fotyga urodziła się w Lęborku i tutaj wróciła, żeby zakończyć swoją kampanię wyborczą. naszemiasto.pl, 24.05.2019 r. [dostęp 27.05.2019 r.]
  5. a b Serwis PKW – Wybory 2019. [dostęp 27.05.2019 r.]
  6. Dramat w rodzinie byłej minister PiS. fakt.pl, 09.01.2018 r. [dostęp 08.05.2022 r.]
  7. Dz.U. z 2004 r. nr 137, poz. 1460.
  8. European parliament: Committee formations. theparliamentmagazine.eu, 07.07.2014 r. [dostęp 05.12.2014 r.]
  9. a b Serwis PKW – Wybory 2014. [dostęp 27.05.2014 r.]
  10. a b Serwis PKW – Wybory 2011. [dostęp 05.11.2011 r.]
  11. Apdovanotų asmenų duomenų bazė. president.lt. [dostęp 08.11.2011 r.]
  12. Bartosz Węglarczyk: Fotyga protestuje i odchodzi. wyborcza.pl, 25.08.2010 r. [dostęp 07.10.2011 r.]
  13. Premier: Niech prezes TK uważa co mówi. gazeta.pl, 10.09.2007 r. [dostęp 07.10.2011 r.]
  14. Większość ministrów odwołanych, Fotyga znów powołana. gazeta.pl, 07.09.2007 r. [dostęp 07.10.2011 r.]
  15. M.P. z 2007 r. nr 60, poz. 692.
  16. Zamieszanie we władzach Gdańska. wyborcza.pl, 12.01.2004 r. [dostęp 07.10.2011 r.]
  17. Członkowie RBN w latach 2005–2010 (w kolejności dat powołania). bbn.gov.pl. [dostęp 07.10.2011 r.]
  18. Diamentowa lista absolwentów. topolowka.pl. [dostęp 29.12.2015 r.]

Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":

Paweł Kasprzyk | Stefan Korejwo | Janusz Patorski | Jolanta Banach

Oceń: Anna Fotyga

★★★★★
Średnia ocena:4.59 Liczba ocen:20