Zespół Szkół Mechaniczno-Informatycznych im. prof. Henryka Mierzejewskiego w Lęborku

---

Historia

Historia Zespołu Szkół Mechanicznych w Lęborku sięga roku 1946, kiedy to Kuratorium Oświaty Okręgu Gdańskiego w Sopocie zainaugurowało działalność Zasadniczej Szkoły Dokształcającej. Na czoło obrad został powołany Władysław Lis. W gronie uczniów tej placówki znaleźli się młodzieńcy różnych zawodów, takich jak: ślusarze, tokarze, krawcy, szewcy, piekarze, stolarze, bednarze oraz fryzjerzy. Z grupy około 80 zgłoszonych uczniów stworzono cztery równoległe klasy pierwsze, które podzielono na kierunki przybliżone i pokrewne nauce. Lekcje odbywały się od godziny 16.00 do 20.00 w Szkole Podstawowej nr 4.

Zasadnicza Szkoła Dokształcająca miała za cel teoretyczne przygotowanie swoich uczniów do późniejszego egzaminu czeladniczego. Zaledwie rok później szkoła przekształciła się w 3-letnią Publiczną Średnią Szkołę Zawodową, w której kontynuowano edukację młodocianych pracowników oraz terminatorów. Wraz z rozwojem placówki rosło zapotrzebowanie na nowe pomieszczenia edukacyjne. Pogarszająca się sytuacja wymagała przydzielenia szkole osobnego lokalu, w którym można by wdrożyć nauczanie dzienne.

Na skutek intensywnych działań dyrekcji, udało się uzyskać jedno skrzydło budynku Szkoły Podstawowej nr 4, gdzie powstały cztery przestronne sale lekcyjne oraz mniejsze pomieszczenia do celów administracyjnych. Otwarcie nowego lokum wiązało się z nowymi wyzwaniami, takimi jak całkowity brak mebli. Wspieraną przez społeczność uczniowską, szkoła szybko zyskała krzesła i stoły, gdyż każdy uczeń przyniósł z domu przynajmniej jedno krzesło. Dzięki tej wspólnej inicjatywie, w ciągu tygodnia udało się przygotować odpowiednie wyposażenie do lekcji.

W roku szkolnym 1950/1951 szkoła zmieniła swą formułę, przekształcając się w Zasadniczą Szkołę Metalową, która przyjmowała młodzież w wieku od 14 do 16 lat, nieposiadającą zatrudnienia. Uczniowie pobierali naukę teoretyczną, ale także mającą na celu praktyczne przygotowanie do zawodu. Dyrekcja zderzyła się z nowym wyzwaniem, jakim była organizacja warsztatów szkolnych – było konieczne znalezienie odpowiedniego lokalu i jego wyposażenie. Pierwszym, dość prymitywnym warsztatem, stało się pomieszczenie w suterenie budynku. Później, szkoła zyskała drugie miejsce przy ul. 10 Marca, gdzie mieściła się kuźnia. Wobec dostrzegania trudności przez władze miasta, przydzielono warsztaty przy ul. I Armii Wojska Polskiego, co zainaugurowało „walkę” o ich skuteczne wyposażenie.

Duży wkład w odnalezienie odpowiedniego wyposażenia warsztatów miała dyrekcja, w tym Eugeniusz Wojturski oraz kierownik Władysław Kasner. W 1954 roku, z inicjatywy Urzędu Szkolenia Zawodowego, wprowadzono nowy kierunek – kształcenie mechanizatorów rolnictwa, co przyczyniło się do przekształcenia szkoły w Zasadniczą Szkołę Mechanizacji Rolnictwa, kształcącą w zawodach takich jak traktorzysta mechanik czy ślusarz maszyn rolniczych. Od 1961 roku oferowano także kierunek dla ślusarzy.

W 1961 roku na miejsce dyrektora powołano Józefa Klawikowskiego, a szkoła dysponowała już 314 uczniami i 10 klasami. Dzięki inicjatywie nowego dyrektora utworzono dodatkowe pięć klas w trybie popołudniowym. Rok szkolny 1965/1968 okazał się szczególnie ważny, gdyż założono Technikum Mechaniczne dla absolwentów szkół podstawowych, co jednocześnie wprowadziło nowe trudności związane z brakiem odpowiedniej liczby sal lekcyjnych.

Na przełomie 1967/1968 roku, Technikum Mechaniczne uzyskało samodzielność w ramach nowego gmachu po Liceum Pedagogicznym przy ul. Marcinkowskiego, a jego dyrektorem został mgr Zygmunt Lisiecki. Dwa lata później doszło do komasacji szkół zawodowych i technikalnych, co pozwoliło na wspólne kształcenie uczniów w podobnych kierunkach. Rok szkolny 1970/1971 zainaugurowano pod kierownictwem dyrektora Józefa Klawikowskiego, a szkoła zgromadziła 1092 uczniów i 67 nauczycieli.

Patron

W ciągu ponad ćwierćwiecznej historii tej edukacyjnej instytucji nikt dotąd nie starał się o nadanie jej patrona. Przemiany w tej kwestii przyniósł rok szkolny 1973/1974, kiedy nowy dyrektor, mgr Marian Zgubiński, zaproponował, by nadać szkole imię. Ostatecznie wybór padł na Henryka Mierzejewskiego, którego wkład w rozwój przemysłu maszynowego w Polsce okazał się znaczący, podobnie jak jego działalność naukowa i społeczna, zgodna z profilem edukacyjnym szkoły. Od tego momentu pełna nazwa placówki brzmiała: Zespół Szkół Mechanicznych im. prof. Henryka Mierzejewskiego w Lęborku.

W wyniku reformy szkolnictwa w dniu 1 września 2002 roku, szkoła zmieniła nazwę na Zespół Szkół Ponadgimnazjalnych Nr 1 im. prof. Henryka Mierzejewskiego. W październiku 2005 roku minęło 30 lat odkąd szkoła posiadała patrona, natomiast w 2006 roku świętowano 60-lecie jej istnienia. Z początkiem roku szkolnego 2008/2009, Zespół Szkół Ponadgimnazjalnych nr 1 został rozwiązany, w jego miejscu pojawił się Zespół Szkół Mechaniczno-Informatycznych.

Kalendarium

Historia Zespołu Szkół Mechaniczno-Informatycznych im. prof. Henryka Mierzejewskiego w Lęborku sięga 1946 roku, kiedy to powołano Zasadniczą Szkołę Dokształcającą. Wkrótce, w 1947 roku, placówka ta przekształciła się w Publiczną Szkołę Zawodową, co oznaczało kolejny krok w kierunku kształcenia młodych ludzi.

Rok 1950 przyniósł zmianę nazwy na Zasadniczą Szkołę Metalową, co odpowiadało nowym potrzebom rynku pracy. W 1954 roku, z nastaniem nowego kierunku szkolenia, szkoła zmieniła nazwę na Zasadniczą Szkołę Mechanizacji Rolnictwa, co odzwierciedlało rozwijające się potrzeby rolnictwa.

W 1961 roku dyrektorem placówki został Józef Klawikowski, którego kadencja przyniosła dalszy rozwój szkoły. Dwa lata później, w 1965 roku, otworzono Technikum Mechaniczne, które w 1967 roku stało się samodzielną instytucją, goszczącą w nowym budynku przy ul. Marcinkowskiego 1.

W 1969 roku po raz pierwszy klasy techniczne oraz zawodowe integrowały się, tworząc jedną całość w ramach Technikum Mechanicznego. W 1974 roku Marian Zgubiński, nowo wybrany dyrektor, zaproponował nadanie szkole imienia.

Patronem szkoły został prof. Henryk Mierzejewski 11 października 1975 roku. Zmiany nie ustawały, a w 1984 roku nowym dyrektorem placówki został Jan Przychoda, który pełnił tę funkcję przez długi okres do 1997 roku. To właśnie w 1997 roku dyrektorat objął Remigiusz Tymanowski, prowadząc szkołę przez kolejny rozdział jej historii.

W 2002 roku nastąpiło przekształcenie w Zespół Szkół Ponadgimnazjalnych, a funkcję dyrektora objął Ryszard Rozwadowski. Szkoła miała powód do świętowania w 2006 roku, obchodząc 60-lecie swojej działalności. Dwa lata później przyjęła nazwę Zespół Szkół Mechaniczno-Informatycznych, co najlepiej odzwierciedlało profil kształcenia.

W 2011 roku, placówka z dumą obchodziła 65-lecie swojego istnienia, co nie tylko świadczy o jej długotrwałej obecności na edukacyjnej mapie Lęborka, ale także o ciągłym rozwijaniu się, dostosowując do zmieniających się potrzeb uczniów oraz rynku pracy.

Dyrekcja szkoły

W historii Zespołu Szkół Mechaniczno-Informatycznych im. prof. Henryka Mierzejewskiego w Lęborku, przez wiele lat pełnienia funkcji dyrektora, zmieniały się osoby, które miały duży wpływ na rozwój tej placówki edukacyjnej.

Oto zestawienie dyrektorów szkoły w latach 1946–2012:

• 1946-1950 – Władysław Lis,
• 1950-1953 – Eugeniusz Wojturski,
• 1953-1961 – Wiktor Czajkowski,
• 1961-1972 – Józef Klawikowski,
• 1972-1984 – Marian Zgubiński,
• 1984-1997 – Jan Przychoda,
• 1997-2002 – Remigiusz Tymanowski,
• 2002-2012 – Ryszard Rozwadowski,
• od 2012 – Grzegorz Popin.

---

Oceń: Zespół Szkół Mechaniczno-Informatycznych im. prof. Henryka Mierzejewskiego w Lęborku

---