Cezary Wodziński

---

Życiorys

Cezary Wodziński był synem Zygmunta i Michaliny. Ukończył w 1978 roku VI Liceum Ogólnokształcące im. Tadeusza Reytana w Warszawie. W czasie nauki w tym liceum, miał okazję poznawać takich kolegów jak Filip Łobodziński oraz Andrzej Sosnowski. Po ukończeniu szkoły średniej, przez rok pracował jako sanitariusz w Instytucie Psychiatrii i Neurologii w Warszawie, a także jako ratownik w bieszczadzkiej grupie GOPR.

W latach 1979–1985 studiował filozofię na Uniwersytecie Warszawskim. Po ukończonych studiach, w okresie od 1986 do 1998 roku, był pracownikiem Instytutu Filozofii i Socjologii PAN. Tam działał w Katedrze Filozofii Współczesnej, która była kierowana przez Barbarę Skargę, a później przez Stanisława Borzyma, który od 1996 roku prowadził samodzielną pracownię badawczą. W międzyczasie Wodziński stał się członkiem Collegium Invisibile.

W latach 1987–1990 pełnił funkcję redaktora naczelnego czasopisma Aletheia. W roku 1989, obronił swoją pracę doktorską zatytułowaną „Wiedza i zbawienie. Studium myśli Lwa Szestowa”, pisząc pod opieką Barbary Skargi. W 1994 roku uzyskał habilitację dzięki pracy „Heidegger i problem zła”, która została wyróżniona przez Prezesa Rady Ministrów. Rok 1999 przyniósł mu tytuł profesora nauk humanistycznych.

Od 1999 roku pracował jako profesor zwyczajny w IFiS PAN. Następnie, od 2001 do 2011 roku był profesorem zwyczajnym w Instytucie Kultury Uniwersytetu Jagiellońskiego. Od 2011 roku pełnił funkcję profesora zwyczajnego w Kolegium Artes Liberales Uniwersytetu Warszawskiego oraz przewodniczył Radzie Fundacji na Rzecz Myślenia im. Barbary Skargi.

Cezary Wodziński zmarł 12 czerwca 2016 roku po długotrwałej chorobie, związanej z polineuropatią. Jego miejsce spoczynku znajduje się na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie, w kwaterze 64G-2-28.

Publikacje

Oto obszerna lista publikacji Cezarego Wodzińskiego, które pokazują jego wkład w obszarze filozofii i myśli krytycznej. Każda z książek odzwierciedla unikalne podejście autora do tematów, które porusza.

• Wiedza i zbawienie. Studium myśli Lwa Szestowa, Warszawa 1991,
• I cóż po filozofie… Eseje filozoficzne, Warszawa 1992,
• Filozofia jako sztuka myślenia. Zachęta dla licealistów, Warszawa 1993,
• Heidegger i problem zła, Warszawa 1994,
• Hermes i Eros. Eseje drugie, Warszawa 1997,
• Wielkie Wędrowanie, Warszawa 1998,
• Światłocienie zła, Warszawa 1998,
• Pan Sokrates. Eseje trzecie, Warszawa 2000,
• Św. Idiota. Projekt antropologii apofatycznej, Gdańsk 2000,
• Filozofia jako sztuka myślenia, Warszawa 2000 (2 wyd. rozszerzone),
• Swietijat idiot. Projekt za apofaticzna antropołogija, Sofija 2004,
• Trans, Dostojewski, Rosja, czyli o filozofowaniu siekierą, Gdańsk 2005 – nominacja do Nagrody Literackiej Gdynia 2006,
• Nic po ironii. Eseje czwarte, Warszawa 2006,
• Między anegdotą a doświadczeniem, Gdańsk 2007,
• Heidegger i problem zła, Gdańsk 2007 (2 wyd.),
• Logo nieśmiertelności. Platona przypisy do Sokratesa, Gdańsk 2008 – nominacja do Nagrody Literackiej Gdynia 2009,
• Kairos. Konferencja w Todtnaubergu, Celan – Heidegger, Gdańsk 2010,
• Esseje pierwsze, Gdańsk 2014,
• Metafizyka i metapolityka. Czarne zeszyty Heideggera, Gdańsk 2016.

Każda z tych prac wnosi coś nowego do dyskusji na temat myśli filozoficznej oraz rozwija refleksję nad złożonymi zagadnieniami ontologicznymi i epistemologicznymi.

Upamiętnienie

W 2017 roku dzięki wydawnictwu Słowo/Obraz Terytoria została opublikowana istotna książka autorstwa Piotra Augustyniaka, zatytułowana Trans. Filozofia Cezarego Wodzińskiego. Dwa lata później, w 2019 roku, ukazała się kolejna publikacja poświęcona tej postaci, wydana przez Wydawnictwo Instytutu Filozofii i Socjologii PAN. Książka nosi tytuł Cezary Wodziński in memoriam i została przygotowana pod redakcją Walerii Szydłowskiej.

---

Oceń: Cezary Wodziński

---